ด้วยแม่น้ำสายนี้เป็นแม่น้ำสายใหญ่และลึกมาก ชายคนตัดต้นไม้จึงไม่สามารถที่จะลงไปงมขวานขึ้นมา ได้และด้วยความที่จนปัญญาเขาเลยย่อตัวลงนั่งคุกเข่าลงนั่งที่ริมแม่น้ำและคร่ำครวญออกมาว่า " โธ่ ..โธ่.. ไม่น่าเลย แล้วทีนี้ข้าจะทำยังไงดีเล่า ขวานก็มีอยู่แค่เล่มเดียวนี่เอง ฮื่อ ๆๆ " เขาได้แต่คร่ำครวญอยู่อย่าง นั้น...แล้วอยู่ๆก็เกิดสิ่งประหลาดที่บนผิวน้ำขึ้น..สายน้ำที่ไหลนิ่งสงบอยู่ นั้น..พลันเกิดและกลายเป็นสาย น้ำวนหมุนเป็นวงขึ้นมาและตรงกลางสายน้ำวนนั้นก็บรรดาลให้มีเทพเจ้าองค์หนึ่งยืนอยู่ในมือถือขวาน ทองที่มีแสงเป็นประกายเรื่องรองระยิบระยับอยู่นั่นมิใช่หรือ?
และในจำนวนเพื่อนคนตัดไม้นั้นมีคนตัดไม้ผู้โลภมากร่วมฟังอยู่ด้วย...คนตัดไม้ผู้โลภมากจึงคิดที่อยากจะ ได้ขวานเงินและขวานทองไว้เป็นเจ้าของมั่ง...เขาจึงรีบไปที่แม่น้ำสายนั้นทันทีพอมาถึงก็โยนขวานของ ตนลงไปในแม่น้ำสายนั้นทันทีทันใด..แล้วเทพเจ้าก็ออกมาปรากฏกาย...ในมือนั้นถือขวานทองไว้เสียด้วย สิ...
นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า
.....โลภมาก.....มักลาภหาย.....
ที่มา
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น